Kinheim uit, altijd lastig. Maar HB21-1 Piraten laten zich niet kisten
De wekker in Hilversum gaat, het is 6.45 uur, zondag. Ik schrik wakker, wat was er ook alweer vanmorgen. O ja we spelen om 9.30 in Haarlem tegen Kinheim, wie verzint zoiets.... Keurig om 8 uur aangekomen op het schitterende complex bleken we op het hoofdveld te mogen spelen. Op papier een topper, maar de werkelijkheid gaf een ander beeld.
De pitcher van deze ijzersterke tegenstand was ene Jurre van Liempt, we stonden 2 minuten verbauwereerd te kijken naar de snoeiharde fastballen van Jurre, autsch 3x3 slag. Normaliter goed voor minimaal 5 innings kreeg Mylan van Ham een aantal prachtige hits om zijn oren, daarbij opgeteld wat onnodige veldfoutjes en dan is de wedstrijd in feite na 1 inning eigenlijk al voorbij 7-0. De volgende 3 innings herstelt hij zich redelijk getuige slechts 2 runs, maar tegen het slaggeweld was mijn krullenbol niet opgewassen, zo eerlijk moet je als vader ook zijn.
Je begint aan dit verslag met de pest in je lijf, want er waren zo weinig hoogtepunten. Milian -teruggekeerd van een blessure- sloeg onze enige hit(!) een prachtige double, de 5e inning, waar Bram Smit 3 Haarlemmers met 3 slag aan de kant zette, het prachtige dubbelspel aan het eind van de 6e inning, Levi op Darell en het debuut van Emma.
Wat ik wil benadrukken is de enorm sportieve coach van Kinheim Sander Fokker, een en al positiviteit. Zelfs onze jongens complimenteren en bij een vervelende stuiterbal op de lip van Levi gewoon aangeven "vervang hem gewoon door een andere veldspeler en als hij zich weer goed voelt, gewoon weer terug wisselen". Je ziet het bijna nergens, maar respect voor deze man. In mijn haast om hem te bedanken, kieperde ik bijna uit mijn stoeltje op het niet meegevende beton, de vader en moeder van Ryan waren bezorgd, maar ik overleefde de bijna doodsmak..... In de laatste inning werd ook Bram nog behoorlijk geraakt, zodat het 14-0 werd en gelukkig trad toen de mercy rule in werking, waardoor we om half 12 klaar waren.
We werden vanmorgen simpelweg overklast. Geen schande en dat kan gebeuren. We leefden misschien een beetje boven onze stand. Volgende week nieuwe ronden nieuwe kansen. Piraten laten zich niet kisten. Op de terugweg was het chagrijn bij Smittie al weer snel verdwenen; “ik gooide toch maar mooi 4x3 slag, dat pakken ze me mooi niet meer af”. En zo is het Bram, het leven van een pitcher gaat nu eenmaal niet altijd over rozen, soms ben je het mannetje en soms kun je je knap eenzaam voelen, maar je leert er ook van en komt er weer sterker uit.
- Wout
